Hâtemü’l-enbiyâ, Nebîlerin sonuncusu, nebîler silsilesinin son halkası anlamında kullanılan bir tabir olup, Hz. Muhammed’in gelişiyle nübüvvetin sona erdiğini ifade eder. Sözlükte “bir şeyi tamamlayıp sona erdirmek; mühürlemek” anlamlarına gelen hatm ile “Allah’tan haber verme” manasındaki nübüvvet kelimelerinden oluşan hatm-i nübüvvet (hatmü’n-nübüvve) tamlaması Allah ile kulları arasındaki elçilik görevinin sona erdiğini belirtir.